सिक्किम की कहानी संरक्षित प्रदेश से भारत में विलय तक

'सोशल साइंटिस्ट', सितंबर 1974 में प्रकाशित लेख का संक्षिप्त रूप

सिक्किम की कहानी संरक्षित प्रदेश से भारत में विलय तक

नरसिंहन राम

Also see Related Posts
सिक्किम की कहानी संरक्षित प्रदेश से भारत में विलय तक - नरसिंहन राम 
काजी लेन्दुप दोरजियों का कोई देश नहीं होता – आनंद स्वरूप वर्मा 
इतिहास का पन्ना - सिक्किम: एक राष्ट्र के खोने का दर्द 

ब्रिटिश राज से विरासत में मिला सिक्किम नामक 'संरक्षित क्षेत्र  (प्रोटेक्टोरेट)' को 1950 की असमान संधि के जरिए भारत के करीब लाया गया। इसकी संवैधनिक और राजनीतिक स्थिति  को अनिश्चित छोड़ दिया गया और इसकी संप्रभुता की अलग अलग ढंग से व्याख्या की गयी। 1954 के बाद भारत सरकार द्वारा आधिकारिक तौर पर प्रकाशित नक्शों में ब्रिटिश काल के दस्तूर को दरकिनार कर न केवल सिक्किम को  बल्कि भूटान को भी भारत की सीमा के अंदर दिखाया गया। बावजूद इसके भारत के तत्कालीन विदेशमंत्री  एम. सी.छागला ने 1967 में लोकसभा में कहा कि सिक्किम भारत का हिस्सा नहीं है।

इसके बाद भी नक्शों में इन दोनों हिमालयी राज्यों को भारत में ही दिखाया जाता रहा जबकि इन्होंने इस पर अपना एतराज भी जताया। इस बीच भारत ने सिक्किम के अंदर अपनी सेना और केंद्रीय रिजर्व पुलिस भेजीं, सामरिक महत्व की सड़कों का निर्माण किया और सिक्किम की मामूली सी अर्थव्यवस्था में भारतीय व्यापारियों की घुसपैठ केा बढ़ावा दिया।

काजी लेन्दुप दोरजियों का कोई देश नहीं होता – आनंद स्वरूप वर्मा

काजी लेन्दुप दोरजियों का कोई देश नहीं होता – आनंद स्वरूप वर्मा 

‘समकालीन तीसरी दुनिया’ के सितंबर 2013 अंक का संपादकीय

Also see Related Posts
सिक्किम की कहानी संरक्षित प्रदेश से भारत में विलय तक - नरसिंहन राम 
काजी लेन्दुप दोरजियों का कोई देश नहीं होता – आनंद स्वरूप वर्मा 
इतिहास का पन्ना - सिक्किम: एक राष्ट्र के खोने का दर्द  

('लेन्डुप दोर्जेहरुको कुनै देश हुँदैन' आनन्द स्वरुप वर्माले 'समकालीन तीसरी दुनिया' को सेप्टेम्बर २०१३ अंकको सम्पादकीयमा लेख्नु भएको यो लेख पढ्दा लाग्छ नेपालमा सिक्किमको ईतिहास दोहरिरहेको छ । नेपालको छिमेकी देश भुटानको चुनावको सन्दर्भमा लेखिएको भएपनि नेपालीहरुले एकपल्ट यो लेख पढनै पर्छ भन्ने मेरो आग्रह हो । संविधान सभाले संविधान बनाउन नसकेपछि जुन परिस्थितिमा नेपालमा दोस्रो संविधान सभाको निर्वाचन हुँदैछ यी र यस्तै इतिहासका घटनाक्रमले लेखक वर्मा कै भनाई 'जब जब ऐसे गद्दारों का जिक्र आयेगा जिन्होंने अपनी मातृभूमि से विश्वासघात किया, तब तब काजी लेन्दुप दोरजी याद किये जायेंगे। ऐसे लोगों का कोई देश नहीं होता, कोई काल नहीं होता। वे तमाम भौगोलिक सीमाओं से परे कभी भी किसी भी देश में प्रकट हो सकते हैं। कभी यह खतरा नेपाल में दिखायी देता है तो कभी भूटान में' लाई पुष्टि गर्दछ । नेपालको राजनीतिमा लेन्डुप दोर्जेको भूमिका निर्वाह गर्ने को जन्मिएलान त ? प्रस्तुत लेख पढिसकेपछि हरेक नेपालीको मनमस्तिष्कमा स्वाभाविक प्रश्न उठ्न थाल्दछन् ।  – ब्लगर राज श्रेष्ठ)

Also see Related Posts
सिक्किम की कहानी संरक्षित प्रदेश से भारत में विलय तक - नरसिंहन राम

इस बार भूटान के चुनाव ने न जाने क्यों काजी लेन्दुप दोरजी की याद ताजा कर दी। ऐसा नहीं कि दोरजी को याद करने वाला मैं अकेला व्यक्ति हूं- भूटान और नेपाल के कई क्षेत्रों में उन्हें आज लोग फिर याद करने लगे हैं। राजनीति का कुछ ऐसा चमत्कार ही है कि जब जब भारत की दादागिरी (जिसे शिष्ट भाषा में प्रभुत्ववाद कह सकते हैं) की झलक हिमालय से सटे देशों में दिखायी देती है तो वह घाव हरा हो जाता है जो लेन्दुप दोरजी की कृपा से लोगों को झेलना पड़ा है। इसे इतिहास की विडंबना ही कहेंगे कि भारत की भौगोलिक सीमा का विस्तार करने वाले इस व्यक्ति को भारत में भी कभी याद नहीं किया गया। बेशक, सरकारी स्तर पर उन्हें कुछ पद्म भूषण वगैरा जैसा सम्मान देकर एक रस्म अदायगी कर दी गयी लेकिन जिस अकेलेपन और उदासी के अंतिम क्षणों को उन्होंने कालिमपोंग में बिताते हुए जिंदगी समाप्त की वह सचमुच एक दयनीय स्थिति थी। तो भी इतिहास में वह खुद को एक दूसरे ढंग से अमर कर गये। जब जब ऐसे गद्दारों का जिक्र आयेगा जिन्होंने अपनी मातृभूमि से विश्वासघात किया, तब तब काजी लेन्दुप दोरजी याद किये जायेंगे। ऐसे लोगों का कोई देश नहीं होता, कोई काल नहीं होता। वे तमाम भौगोलिक सीमाओं से परे कभी भी किसी भी देश में प्रकट हो सकते हैं। कभी यह खतरा नेपाल में दिखायी देता है तो कभी भूटान में। 

स्वरसम्राट नारायणगोपाल गुरुवाचार्यको पुण्यतिथि मङ्सिर १९ गते

Photo from : Shanta Shakya, http://www.facebook.com/shanta.shakya.7

स्वरसम्राट नारायणगोपाल गुरुवाचार्यको पुण्यतिथि मङ्सिर १९ गते

नारायणगोपाल (वि सं १९९६ असोज १८ - २०४७ मङ्सीर १९)(इ.सं.१९३९ अक्टोबर ४ - इ.सं.१९९० डिसेम्बर ५), पूरा नाम नारायणगोपाल गुरूवाचार्य, सबैभन्दा सफल तथा ख्याती प्राप्त नेपाली आधुनिक गायक हुन्। उनलाई नेपालको स्वर सम्राटको उपाधिले सम्मान गरिएको छ। यद्यपि सम्राट बन्नेले राज्यकोषबाट भत्ता पाउने भएकाले यो सम्मान उनको अपहेलना हो भनेर केहीले विरोध पनि गरेका छन्। नारायणगोपाल नेपाली भाषाका पहिलो पुस्ताका गायक हुन् जसले गायनलाइ पेशाको रूपमा अङ्गाले। उनले करीव ५०० वटा नेपाली गीतहरू गाएका छन्। उनका गीतहरू नेपाली चलचित्र तथा नाटकहरूमा पनि प्रयोग गरिएका छन्।

जीवनी

नारायणगोपाल गुरूबाचार्यको जन्म वि.सं. १९९६ असोज १८ गते बुबा आशागोपाल गुरूबाचार्य र आमा रामदेवी गुरूबाचार्यको सन्तानका रूपमा काठमाडौंको किलागलमा भएको हो। वि.सं. २०२७ साल फागुनमा पेमालाका साथ यिनको विवाह सम्पन्न भए पनि सन्तान भएनन्। चार जना दाजु-भाइ र ३ जना दिदी-बहिनीमध्येका एक नारायण गोपालले मानविकी शास्त्रमा स्नातकोत्तर गरे। भारतको बडोदामा शास्त्रीय संगीतको अध्ययन थालेर पूरा नगर्दै छाडे। डिस्क र टेपमा गरी जम्मा २ सयवटा जती गीतहरू रेकर्ड गराए।

गायन यात्राको सुरुवात

नारायणगोपालले पहिलो पटक त्रि-चन्द्र कलेजको चालीसौँ वार्षिकोत्वसमा आफ्ना परमप्रिय मित्रहरूका आग्रहमा मञ्चमा उत्रिने आँट गरे। जसमा उनी पहिलो पटक तबलाबादक भएर प्रस्तुत भए। काठमाडौं किलागलमा जन्मेका गायक नारायणगोपालको स्वरको पहिचान गर्ने उनकै मित्र माणिकरत्न स्थापित थिए , नजीकैको टोल प्युखामा बस्ने माणिकरत्न र भेंडासिंग बस्ने प्रेमध्वज प्रधानले हिन्दी गीतमा स्वराभ्यास गरे।तर नारायण गोपालले भने जहिले पनि ठट्टा गरेर हिन्दी गीत बिगारेर गाउने गर्थे।प्रेम्धोज प्रधान र मनिक रत्नले भन्छन् उनले हिन्दीलाई नेपाली बनाएर गीतको लय नै बिगारेर गाउथे रे। माणिकरत्नको घर एक किसिमको संगीतशालाजस्तै थियो कारण उनका काका सिद्धिरत्न स्थापित स्वयम् पनि एक कुशल वाद्यवादक थिए। गायक नारायणगोपालको घरमा शास्त्रीय संगीत बाहेक आधुनिक संगीतमा रम्न उनका पिता आशागोपाल गुरूवाचार्यका कारण मनाही थियो। उस्ताद आशागोपाल गुरूवाचार्य आधुनिक संगीतलाई हलुका र रंगहीन मान्दथे। प्रेम–माणिकले आफ्नै संगीतमा गाउन शुरु गरिसकेका थिए, त्यसैले नारायणगोपाललाई एउटा नयाँ शैलीको संगीतको जरुरत थियो त्यसैले उनले आफ्नै संगीतमा छ ओटा गीत तयार भए। ती सबै गीतका गीतकार उनकै सहपाठी कवि रत्नशम्सेर थापा थिए। उनले त्यस संकलनमा चारओटा एकल ( स्वर्गकी रानी, आँखाको भाखा आँखैले , भो भो मलाई नछेक, मधुमासमा यो दिल ) र दुइटा युगल – बिछोडको पीडा र ए कान्छा ठट्टैमा यो बैंश जानलाग्यो ) गीत गाए। यस गीतका सम्पूर्ण रेकर्डिङ भारतको कोलकतामा सम्पन्न भयो। त्यसपछि यी गीतले विस्तारै नेपाल र नेपालबाहिर नेपालीको जनस्थानमा प्रभाव जमाउन थाल्यो। उनी एकाएक नेपाली मूलका प्रमुख स्वर भएर देखापरे। राणाकालबाट मुक्त भएर नयाँ परिवर्तनको लहरमा उभिरहेको नेपालको नयाँ स्वरलाई उनले विस्तारै प्रेम, जीवन र राष्ट्र निर्माणका हरेक गीतबाट उच्चता दिए। पूर्व पश्चिम राजमार्ग बन्दै गर्दा उनले ‘जाग, जाग चम्क हे नौजवान हो’ वा देशप्रेमबाट प्रभावित भएर ‘आमा ! तिमीलाई ज¨लभरिका औंलाहरूले चुम्न’ जस्ता गीत गाए। यी गीतले नारायणगोपालको गीतको गायन र स्वरको गमकलाई मात्र होइन उनको घनत्वभरि आवाजलाई प्रत्येक नेपाली युवासँग परिचित गरायो। उनी युवा हृदयका प्रिय गायक नै मानिए। उनले त्यसपछि विस्तारै आङ्खनो गायनमा परिवर्तनको स्वर ल्याए , उनले गीतको चयन, शब्दको छनौट र भावस्थितिको अध्ययन गरेर नयाँ गीत गाए जसले गर्दा एक्कासि नेपाली गीतको स्तर हिन्दी गीतको तुलनामा अक्कासिँदै गयो। यससमय नेपाली संगीतमा जम्जमाएर आइरहेका पुष्प नेपाली, बच्चुकैलाश, तारादेवी, अम्बर गुरूङ, प्रेमध्वज प्रधान, नातिकाजी, शिवशंकर आदिका गीतसँग स्पर्श गर्दै नारायणगोपालले नेपाली गीतको आधुनिकतामा एक विशेष आयाम थपे। उनले शुरुवाती चरणमा गाएका गीतबाट बढी जसो स्रोता पछि विस्तारै कवि लेखक प्रभावित हुँदै गए। उनले आफ्नो गायन शैलीलाई व्यापक बनाउन आफ्ना प्रशंसक, आफ्ना प्रतिस्पर्धी र आफ्ना समकालीनसँग विचारविमर्श गर्न थाले। यसै क्रममा उनको भारतको पश्चिम बँगालस्थित पहाडी राज्य दार्जीलिङको भ्रमाण भयो , बीसको दशकको शुरुवातमा भएको यो भ्रमणले उनले दार्जीलिङबाट दुई कुरा पाए, पहिलो उनलाई अति नै माया गर्ने प्रशंसक पेमाललाई प्रेमीको रूपमा पाए भने त्यहीँ संघर्ष गरिरहेका एक होनहार संगितकर्मी गोपाल योञ्जनलाई एक मीतका रूपमा पाए।

Source : http://ne.wikipedia.org/wiki/


A short biography of Narayan Gopal

Narayan Gopal (October 4, 1939 – December 5, 1990) is by far the most prominent and popular singer in Nepali music history. Narayan Gopal Guruacharya was born into a Newar family in Kilagal Tole, Kathmandu, on October 4, 1939 (18 Asoj, 1996 B.S.) to father Asha Gopal Guruacharya and mother Ram Devi Guruacharya. He had five brothers and six sisters. He completed his School Leaving Certificate (S.L.C) exams in 2016 B.S. and obtained Bachelor of Art degree in Humanities from Tri-Chandra College. He is well known as a singer but was also an accomplished composer. His voice range allowed him to sing songs of every genre of Nepali music. His songs are often richly orchestrated with the sitar, harmonium and flute.

Some of his most popular songs include “Euta Manche Ko Maya le Kati)”, “Jhareko Paat Jhai”, “Yo Samjhine Man Cha” , “Saawan ko jhari bani”, “Manche ko Maya”. Narayan Gopal has been given with title “Swar Samrat” (literally, Emperor of Voice) which affirms his position as the supreme genius of Nepali music.

His death was due to organ failures, said to have been caused by his notorious drinking. The cassettes and CDs of his music still make significant sales in Nepal. He has large number of fan following in Nepal as well as in some foreign countries. Many young singers are inspired by him. Most of the Nepalese singers take him as their idol and following his footsteps.

He has sung over 500 songs, including in films, ballets and drama. Most of his songs are melodies. In recognition of his contribution in the field of Nepali music, he has received several national honors and awards; Trishakti Patta, Chinnalata Puraskar to name a few.

In a brief introduction of Narayan Gopal on an album cover, Music Nepal, the largest music company in Nepal, writes:
“The late Narayan Gopal (1996-2046 BS) is regarded as the most popular in the entire domain of modern Nepali music. A still more appropriate introduction of the music maestro would be to call him the King of Vocals or Swar Samrat of contemporary Nepali music. Narayan Gopal, who has enchanted millions of listeners by his immortal melodies has been awarded several national honors among which, Indra Rajya Laxmi Award, Chhinalata Award for vocals, Jagadamba Shree, Trishakti Patta third (awarded post humously) Urvashi Rang and several other honors and decorations bear testimony to his widespread popularity and the eminence he has achieved as a favorite singer of millions.

Awards and Recognitions

• Best Composition (Radio Nepal) – 2023 B.S.
• Best Singer (Radio Nepal) – 2024 B.S.
• Ratna Record Award – 2039 B.S.
• Gorkha Dakshin Bahu, Fourth – 2033 B.S.
• Indra Rajya Laxmi Award – 2040 B.S.
• Chhinalata Award – 2044 B.S.
• Jagadamba Shree – 2045 B.S.
• Urbashi Rang Award – 2047 B.S.
• Trishakti Patta, Third – 2048 B.S. (posthumously)

Source : http://sangeetsansar.com/2010/05/narayan-gopal.html

नरेश ताम्राकार नाप सहलह वयकया कार्यकालय् यानादिगु ज्याःयात कया

नरेश ताम्राकार नाप सहलह वयकया कार्यकालय् यानादिगु ज्याःयात कया

नेवाः देय् दबूया नायः नरेश ताम्राकार नाप सहलह इमेजन्यूज एफएमया सुरेन्द्र मानन्धरं याना दिगु नेवाः सरोकारया विषयलय वयकया कार्यकालय यानादिगु ज्यायात कया ।

Basantapur Durbar, Kathmandu, Nepal (The Royal palace of Malla Dynasty)

नेवाः स्वायत्त राज्य छु खः ? मल्ल के सुन्दरया न्वचू

नेवाः स्वायत्त राज्य छु खः ? मल्ल के सुन्दरया न्वचू

नेवाः स्वायत्त राज्य छु खः ? अग्राधिकार छु यायेत माल, आत्मनिर्णया अधिकार माः कि म्वाः धइगु खँ झीसं बांलाक्क थुइके सीके माःगु दु । थुकिया नितिं नेवाः आन्दोलनया न्ह्यलुवा व थौंकन्हय् (उबलेया) नेवाः स्वायत्त राज्य मंकाः संघर्ष समितिया दुजः भाजु मल्ल के. सुन्दरया प्रशिक्षण उपयुक्त व थुइगु भासं नं दुगुलिं थुकियात सकभनं थ्यंकेत थुगु प्रशिक्षण सिडि दयेकागु खः । व सिडिया पिकाक खः नेवाः जागरण मञ्चया कवः नेवाः जागरण सञ्चार मञ्च । थुगु अडियो सिडी नितिं ग्वाहालि मोडर्न नेवाः इङ्गलिस स्कूल दरवारमार्ग, येँ यागु जुल ।

(थ्व अडियो सिडि थौं कन्हय न उलि हे सान्दर्भिक तायेका नेवाः भाजुमयजु पिनिगु नितिं नेवाः स्वायत्त राज्य धइगु छु खः धका थम्हेस्यां सयेकिगु नापं मेपिं नेवाः तयेत न थुइकेत थ्व अडियो सिडियात इन्टरनेटय् न्यने ज्युकथं थुगु ब्लगय् तयागु जुल । राज श्रेष्ठ)

मेहदी हसन - मेरा प्रिय गजल गायकलाई हार्दिक श्रदाञ्जली

कसलाई पर्खे छ यो मन

एमपिए प्रथम वर्षका साथी गायत्री घिमिरे विवाह बन्धनमा बाँधिन गइरहनु भएको छ । उहाँको सुखद जीवनका लागि हार्दिक बधाई र शुभकामना ।

हरेक मानिसको जन्मसँगै परिवारका प्रत्येक सदस्यसँग एउटा नाता कायम भएको हुन्छ । आमाबुबा, दाजुभाइ, दिदीबहिनी, मामामाइजु, काकाकाकी – हरेकका चिरपरिचित अनुहारसँगै, जन्मनु भन्दा पहिले नै तय भइसकेका नातासम्बन्ध लिएर उ जन्मन्छ, हुर्कन्छ र बढ्छ ।

तर एउटा अनुहार र एउटा नाता भने ईश्वरले उबाट सधैं लुकाएको हुन्छ । जोसँग जीन्दगी भरको साथ रहन्छ, जसलाई मृत्युले जीन्दगी नछिनेसम्म माया गर्ने वचन दिइन्छ, उ को होला ? कस्तो होला उसको अनुहार ?

सोच्दा सोच्दै जीन्दगीको आधी उमेर बिती सक्छ । पढाई, जागिर – कडा मेहनत अनि विस्तारै त्यो अनुहारको रेखाचित्र स्पष्ट हुँदै आउँछ । ईश्वरले रोजेको मान्छेको प्रतिक्षा सकिन्छ ।

चञ्चल मन भुल्यो
मायाको रहर चल्यो
कसलाई पर्खे छ यो मन
को होला मेरो मायालु ?

Bas Ek Han Ki Guzarish - Ghazani Film Review by Raj Shrestha

बस एक हाँ के इन्तजार मे
रात यूँ ही गुजर जाएगी
अब तो बस उलझन है साथ मेरे
नीद कहाँ आएगी
सुबह की किरण ना जाने
कौन सा संदेस लाएगी
रिमझिम सी गुनगुनाएगी या प्यास अधूरी रह जाएगी

GHAJINI tells the story of Sanjay Singhania (Aamir Khan), a short-term memory loss patient whose memory resets every fifteen minutes. Living life literally fifteen minutes at a time, Sanjay keeps his memory alive through writings and snapping photos with captions of those who are important. Prominent throughout his written memory is the name Mr. Ghajini and Revenge. What is the connection between Sanjay and Mr. Ghajini? Not even Sanjay knows. What follows is a sequence of flashbacks of Sanjay's life prior to his memory-loss, all leading up to one fateful night that forever changed his life.

Asin, as Kalpana, is an absolute pleasure to experience. She breathes a level of life into her character rarely seen in today's male-dominated Industry. Everything from the tonal inflections of her dialogue delivery down to the expressive glances of her eyes is flawless. What I personally loved about her character was that she is able to emote a brimming level of affection and love towards Sanjay without the usual Bollywood gush and over-the-top antics. This is testament to her maturity as a structured and balanced actress. Let's see more of you Asin!

जनताको माया, जनताले चुनेकाले मात्रै गर्छ

जनताबाट सोझै निर्वाचित प्रधानमन्त्री वा राष्ट्रपति मात्रै जनता प्रति साँचिक्कै अर्थमा उत्तरदायी हुन्छ भन्ने तथ्यलाई विश्वको सबैभन्दा ठूलो प्रजातान्त्रिक राष्ट्र मानिएको भारतले प्रमाणित गरिदिएको छ ।

भ्रष्टाचार विरुद्ध कडा कानुन र विदेशी बैंकहरुमा राखिएको धनराशी राष्ट्रियकरण गर्ने प्रमुख माग सहित भारतीय योगगुरु रामदेवले शुरु गरेको अनसनमा एकलाख जनताले ऐक्यवद्धता जनाएका थिए । मध्यरातमा प्रहरी हस्तक्षेपछि समर्थकहरुमाथि लाठीचार्ज र अश्रुग्यास प्रहार गरेर अनसन स्थलबाटै रामदेवलाई गिरफ्तार गरी उनको आश्रम हरिद्वार पुर्याइयो ।

विपक्षीहरुले आरोप लगाए अनुसार प्रधानमन्त्री मनमोहन िसंहले कांग्रेस आईकी अध्यक्ष सोनिया गान्धीको परामर्शमा यो कदम चालेकाछन् । हुनपनि प्रधानमन्त्री िसंह जनताप्रति भन्दा बढी सोनिया गान्धीप्रति उत्तरदायी छन् । भारतमा पनि जनताबाटै सोझै निर्वाचित प्रधानमन्त्री भएका भए िसंहले एकलाख जनताको आवाजलाई उपेक्षा गर्न सक्ने हिम्मत राख्न सक्ने थिएनन् । आफूलाई प्रधानमन्त्री बनाउने कांग्रेस आईकी अध्यक्ष र सांसदप्रति नै उनको प्रमुख जिम्मेवारी हुनु कुनै आश्चर्य होइन ।

नेपालले पनि यो घटनाबाट पाठ सिक्नु पर्दछ । नेपाली जनताले कहिल्यै पनि आफूप्रति उत्तरदायी सरकार र प्रधानमन्त्री इतिहासमै कहिल्यै पनि पाएनन् । कारण स्पष्ट छ अहिले सम्मको कालखण्डमा हामीले कहिल्यै कुनै प्रधानमन्त्री सिधै छान्न पाएका छैनौं । सांसद र सभासद हामीले चुनेर पठायौं । उनै राजनीतिक पार्टीका सांसदहरु मध्येबाट प्रधानमन्त्री चुनिए मन्त्रीहरु चुनिए । मन्त्रिमण्डल बनिसक्दा सम्म उनीहरुले जनतालाई भुलिसकेका हुन्छन् । जनताले सोझै चुनेका व्यक्ति नै सरकार प्रमुख बन्ने व्यवस्था भए अहिलेको जस्तो प्रधानमन्त्री को बन्ने भन्ने राजनीतिक पार्टीहरुको हानाथापबाट नेपालले मुक्ति पाउने थियो ।

अरव विश्वमा युवाहरुले बेरोजगारी र भ्रष्टाचार समाप्त गर्न थालेको त्यहाँको राज्यसत्ता विरुद्धको प्रदर्शन अझै रोकिएको छैन । स्प्रिङ क्रान्तिको पछिल्लो कडीको रुपमा यमनका राष्ट्रपतिको सउदी अरव स्वनिर्वासनपछि जनता सडकमा उर्लेर खुसी मनाइरहेका छन् । भारतमा योगगुरु रामदेवको समर क्रान्तिको नेतृत्व गरेर भ्रष्टाचार विरुद्धको लडाईले नेपालका युवाहरुलाई यस आदिम देशमा अन्धविश्वास कुरीति बेथिति बेरोजगारी र भ्रष्टाचार विरुद्धको आन्दोलनमा नेतृत्व लिन झकझकाइरहेको छ । उठ ए युवाहरु धेरै सुती सक्यौ उठ विन्टर क्रान्तिको नेतृत्व लिन ।

कलाकार हरिप्रसाद शर्माया चित्रकला प्रदर्शनी स्वये धुंका

`Jyapu Couple` In the picture, a slightly tipsy Jyapu husband
who has just finished filling his bowl from the clay pot is
cajoling to his wife to take a sip from his bowl.
-Artist Hari Prasad Sharma

नेपाल आर्ट काउन्सिल बरबमहलय् जुया च्वंगु थ्वहे भाद्र १२ गते तक्क जुइगु हरिप्रसाद शर्माया चित्रकला प्रदर्शनी स्वये धुंका जिगु मनय लुया वगु भावना थन ब्वया च्वना।

नेवाः मखुसां नेवाः तयगु कला संस्कृति व सभ्यता यात थगु कलाकारिता पाखें जीवन्त न्हब्ययादिम्ह कलाकार भाजु हरिप्रसाद शर्मायागु कुतः तसकं च्वछाय्बह जु।

वयकया कलाकारिताय जुजु मानदेव व जुजु अंशुवर्मा जीवन्त जुया दं वइ। ईतिहासय् तनावने धुंकुगु कैलाशकूट दरवारया हान पुनरुत्थान जुइ।

अरनिकोया चीन प्रस्थान निसें कया भानुभक्तया कान्तिपुर नगरी प्रवेश तकया दृश्य सजीव जुया झगु न्हने दं वइ।

King Jayasthiti Malla explaining issues to historians

जुजु प्रताप मल्लया स्वयम्भू चैत्यय् प्रतापपुरया तान्त्रिक विधि कथं प्रतिस्थापन निसें वयकया रसिक स्वभावया रोमान्टिक दृश्य व हरिसिद्धी प्याखं स्वया च्वम्ह जुजुया देवीप्रतिया कुदृष्टि याना अन्त्य तकया दृश्य प्याखं स्वयेबलये थें झगु मिखाय न्हवने म्वाना वइ।

King Jayaprakash Malla playing dice with Taleju Bhawani.
-Artist Hari Prasad Sharma

जुजु सिद्धि नरसिंह मल्ल राधाकृष्ण प्याखंया निर्देशक जुया दं वइ सा जुजु जयप्रकाश मल्ल तलेजु भवानी नाप पासा म्हिता च्व च्वं देवीया रुप यौवन खना त्वलहं स्वया च्वनी।



छखे कोत पर्वय् महारानी नांगागु तरवार ज्वना पिहाँ वया च्वगुं दुसा मेखे जंगबहादुर बेलायतय् छम्ह मयजुनाप मतिनाया चिं ह्यांगु गुलाफ ल ल्हाना च्वगुं दु।

भगवान् बुद्ध कपिलवस्तुई मखु थन नेपालमण्डल याम्ह हे राजकुमार जुया विज्याइ व थ कला व मचायात त्वता वने न्हो कला व मचा यात छको माया स्वया बिज्याइ। वयक हानं ज्ञान प्राप्त याना बिज्यालिसें हान छक कपिलवस्तुइ मखु नेपालमण्डलय् बिज्याइ व यशोधरां काय राहुलयात भगवान् या थाय अंश का हुँ धका धासेलि काय राहुल वसपोल नाप अंश फों वइ।

Araniko leaving for Lhasa, Tibet - Artist Hari Prasad Sharma

मेमेगु न यक्को नेवाः सभ्यता लिसे स्वापु दुगु चित्र त दुगु थ्व प्रदशनी छको न्हाम्हस्या न स्वये हे मा।